Zwangerschaps diabetes

Het was de zomer van 2012 en ik was zwanger van Ilse. Ik voelde meteen dat er een meisje in mijn buik groeide en dat haar naam Ilse was, wist ik al vanaf 2003 toen mijn moeder ziek werd.
Iedereen wist dat het Ilse was die in mijn buik zat, zo vroegen ze het ook:”Hoe gaat het met Ilse?” Dat vond ik heel fijn, want toen ik definitief hoorde dat er écht een meisje in mijn buik groeide moest ik toch even slikken. Ik werd nu dus naast de dochter van Ilse, ook de “mama van Ilse”.
Door de naam al te delen, konden we de tweede helft van de zwangerschap alvast wennen aan ‘de ouders van Ilse zijn’.

De Suikertest
Het was het eind Augustus en ik was 28 weken zwanger toen ik me, misselijk en wel, nuchter in het ziekenhuis moest melden voor de glucosetest. Omdat er wat familieleden ‘ouderdom suiker’ hebben vond de gynaecoloog dat noodzakelijk. Via een vingerprik bepalen ze je nuchtere glucose waarde in je bloed; 6,4 oh dat is best hoog zei de verpleegkundige. Dan moet je een mierzoet drankje drinken. Het smaakt naar 7-up zonder prik waar nog eens 10 suikerklontjes extra aan toegevoegd zijn. Ik kan je vertellen dat dat normaal al niet fijn is, maar als je al een half jaar misselijk bent en maar weinig voeding binnen kan houden, is het een hele uitdaging om nu niet te braken.

Dan moet je 1,5 in het ziekenhuis blijven zonder al te veel te bewegen, ze willen tenslotte testen hoe het lichaam op deze absurd grote hoeveelheid glucose reageert. Ik kreeg gelukkig gezelschap van mijn lieve man Paul en vriendin Liselore met haar dochtertje Yanou. Na 1,5 uur werd er bloed geprikt en de uitslag zou de eerst volgende afspraak 6 dagen later besproken worden.

Uitslag
Ik had een routine afspraak met de gynaecoloog en ze was al aan het afronden toen ik nog naar de uitslag van de glucose test informeerde. Ze keek even twee maal en zei toe resoluut:” Oh nee, dat is helemaal niet goed. Veel te hoog. Je hebt zwangerschapssuiker. Oké, even wat formulieren pakken. Je moet een afspraak maken met de verpleegkundige en de diëtist en voortaan ontvangen we je op maandag tijdens het diabetes spreekuur.” In één adem.

Daar stond ik dan met een stapeltje papieren bij de balie om meteen drie afspraken te maken.
Eenmaal buiten ritste ik mijn vest dicht en trok mijn capuchon ver over mijn hoofd om vervolgens even achter het stuur van mijn scootertje een potje te huilen. 5 minuten. Ik belde Paul, reed naar mijn vader en vertelde mijn verhaal, even luchten en delen.

Aanpak
Bij de pakken neerzitten is niet mijn stijl. Ik had pas een week later een afspraak met de diabetes verpleegkundige en de diëtist en wilde NU wat doen. Ik begon met zwangerschapssuiker in te toetsen bij Google en las er veel over. Ik belde mijn vriendin Valeria (diëtist) en vroeg Paul ook mee te zoeken naar informatie.
Ik kocht een mooi schriftje en begon meteen mijn eetdagboek bij te houden. Ik bedacht me dat de diëtist wel zou willen weten wat ik normaal at en voelde dat ik geen tijd te verliezen had. Iedere dag dat mijn suiker te hoog was, was een dag te veel voor Ilse.

De eerste punt dat ik leerde, waren dat ik mijn koolhydraten moest verdelen, dus niet iedere maaltijd met 4 pruimen of twee mandarijntjes afsluiten en geen verse jus d’orange meer bij mijn ontbijt.
Dat deed ik wel omdat ik altijd zo’n nare smaak en gek gevoel in mijn mond had, ik had non-stop dorst.
Bij mijn eerste afspraak met de diëtist was ze helemaal in de war dat ik een eetdagboekje bijgehouden had:”Dit is toch onze eerste afspraak?!” Op deze manier had ik al een week gewonnen, want ze wilde me eigenlijk naar huis sturen met de opdracht een eetdagboekje bij te houden.
Van de verpleegkundige kreeg ik een glucose meter en uitleg hoe ik deze moest gebruiken en dat ik een curve moest bijhouden. Ik moest de eerste week 7 keer per dag mijn glucose waarden meten. Te weten:

• Nuchter
• 1,5 uur na het ontbijt
• Voor de lunch
• 1,5 uur na de lunch
• Voor het avondeten
• 1,5 uur na het avondeten
• Voor de nacht

Insuline
Al snel werd de conclusie getrokken dat ik het aanpassen van mijn voeding alleen niet ging redden. Insuline spuiten was noodzakelijk. Beginnend met 6 eenheden voor iedere maaltijd, maar tegen het einde van de zwangerschap zat ik soms wel op 25 tot 30 eenheden voor de maaltijd en voor de nacht een langzaam werkende insuline.

Hier begon ik de basis te leggen van hoe ik nu eet. Op de eerste plaats schrapte ik alle geraffineerde en toegevoegde suiker uit mijn dieet. Geen koekjes, snoepjes, sausjes etc meer.
Ik moest wel eten, niet alleen voor mezelf, maar ook voor Ilse die in mijn buik groeide.
Dus als ik bijvoorbeeld voor een bordje zuurkool met een balletje 20 eenheden moest spuiten om een mooie waarde te krijgen en ik na een portie sushi met 30 eenheden nog steeds veel te hoog zat, was voor mij de conclusie: “Ik eet geen sushi meer.“
Natuurlijk zoek ik dan wel uit waardoor het komt dat ik zo heftig op sushi reageer, want witte rijst met groente en ei of vlees ging best goed. Nou blijkt dat aan de sushi-rijst, sushi-azijn wordt toegevoegd en in die azijn zit behoorlijk wat geraffineerde suiker.

Op deze manier leer je iedere dag meer en meer over voeding, maar misschien nog wel belangrijker; je leert je eigen lijf kennen! Ik kwam er namelijk ook achter dat ik uit verhouding veel insuline nodig had als ik maar iets van tarwe at. Een wrap, volkoren tarwe boterham, cracker, noem maar op. Als ik dezelfde producten eet, maar dan gemaakt van spelt, rogge of haver heb ik dat niet. Dus daarmee wees ik ook tarwe de deur. 🙂
Dit betekent niet dat tarwe voor iedereen (met diabetes) slecht is, het is een kennismakingszoektocht met je eigen lichaam. En ieder lijf is uniek en reageert verschillend op voeding.

Toch geen zwangerschapssuiker?
Het is eigenlijk de hele zwangerschap lastig gebleven om mijn waarden netjes te houden. De vaste regels van voeding en beweging leken op mij niet van toepassing of soms juist averechts te werken. Bewegen na het ontbijt zou de waarde wel omlaag brengen, maar als ik na het ontbijt ging wandelen, fietsen of zwemmen was mijn waarde juist hoger dan op de dagen dat ik dat niet deed.
Ik hoorde ook van niemand met zwangerschapssuiker om me heen of online dat zij ook insuline moesten spuiten en dat gaf mij het gevoel dat er toch iets anders aan de hand was.

Na de bevalling mocht ik geen insuline spuiten en ook mijn bloedwaarden de eerste 5 dagen niet testen. Door de bevalling waren er zoveel verschillende hormonen in mijn lijf dat het geen goed beeld zou geven waar ik wellicht veel stress van zou krijgen en dát kan je op je kraambed niet gebruiken.

Een week na de bevalling moest ik weer een curve bijhouden en die was netjes. Daarmee was het hoofdstuk afgesloten. Het was zwangerschapssuiker.
Inmiddels weet ik dat het geven van borstvoeding een positief effect heeft op je glucose waarden, je blijkt minder insuline nodig te hebben. Dat geeft dus een vertekent beeld.
Naar mate ik de borstvoeding afbouwde omdat Ilse ook vast voedsel ging eten, herkende ik af en toe schommelingen in mijn glucosewaarden. Als ik het dan testte en met de te hoge resultaten naar de huisarts ging, wuifde hij mijn zorgen weg en kwam het waarschijnlijk van stress of vermoeidheid.

Weer zwanger
Kerst 2014 bleek ik weer zwanger, dat voelde ik al voordat de test een positieve uitslag kon geven, want ik had het rare gevoel in mijn mond, de dorst en het braken weer terug.
Vanaf het moment dat ik wel een positieve zwangerschapstest in handen had, ben ik mijn glucosewaarden weer gaan meten. Met een curve van 3 dagen te hoge waardes, zelfs nuchter trok ik aan de bel.
Ik vroeg de huisarts niet om advies, ik vroeg een afspraak bij het diabetescentrum aan en kreeg een super lieve en zeer bekwame diabetes verpleegkundige toegewezen; Judith van Niel (HMC).

Diabetes verpleegkundige
Judith luisterde naar me, ze keek naar mijn curve, stelde vragen over mijn familie en kwam met een eerste conclusie.
Ik kon geen zwangerschapssuiker hebben omdat ik slechts 5 weken zwanger was. Zwangerschapssuiker wordt veroorzaakt door de placenta en ik had op dat moment nog niet eens een placenta. Zwangerschapssuiker komt pas voor in het derde trimester.
We begonnen direct met insuline en naar mate de zwangerschap vorderde werd de insuline behoefte steeds groter. Judith begeleidde me stap voor stap met terugkoppeling en in overleg met internist Dokter Geelhoed.
Beiden wilde we natuurlijk heel graag weten wat er dan wél met mij aan de hand was. Judith dacht aan MODY, de meest erfelijke vorm van diabetes en nog vrij onbekend omdat hij pas een aantal jaar daarvoor “ontdekt” was en zijn naam had gekregen. Toen Judith mij over MODY vertelde en ik bij thuiskomst mij via internet ging inlezen, werd het voor mij met de letter die ik las steeds zekerder dat ik inderdaad MODY had.

Mijn oma, mijn vader, mijn tante, mijn nicht en diens zoon waren allemaal al met diabetes type 2 gediagnostiseerd. Jonge, slanke mensen 4 generaties al in mijn familie! Het kon niet anders, maar toch wil je het zeker weten.

DNA onderzoek
Ergens halverwege mijn tweede zwangerschap kregen we groen licht om een DNA onderzoek af te nemen. Ruim drie maanden heb ik op de uitslag gewacht en een week voordat ik van Eva zou bevallen kreeg ik de bevestiging:
Ik heb MODY II.
Daarmee hebben je kinderen 50% kans het ook te erven. Mijn moeder gevoel heeft me altijd gezegd dat Ilse het ook heeft en de inmiddels opgedane kennis heeft ons er ook toe aangezet haar vrij van toegevoegde en geraffineerde suiker op te voeden.

Met deze uitslag kregen mijn familieleden ook direct het recht een DNA-onderzoek te laten doen, want de kans dat zij een andere vorm van diabetes hebben is nihil.
Toen Eva 1 jaar was, zijn beiden meisjes getest; Ilse heeft het wel en Eva heeft het niet. Een moederhart heeft het zelden mis, dus luister er naar!

Een snel overzicht met tips wat te doen nadat je gehoord hebt dat je zwangerschapssuiker hebt? Klik HIER.